Doğa her yerde inanılmaz, büyüleyici, efsanevi. Ekolojiyi, doğada işlerin nasıl yürüdüğünü çözmek istiyorsanız sıklıkla doğaya çıkmalısınız. Ama doğada yürümenin, gözlemin, öğrenmenin ayrı adabı vardır. Ben uzunca bir süre yerli halk ile doğaya çıktım. Mantar toplamak için, bitki toplamak için, orman meyveleri toplamak için... Her seferinde şaşırıyordum başlangıçta. Mantarın nerede olacağını nasıl biliyor bu insanlar diyordum ya da ne bileyim, bu çiçeği toplamaya neden ormana gidiyoruz, çayırlara bakmıyoruz.
Tabi ki çok basit nedenlerden. Mantar, tıpkı bizim küflerde gözlediğimiz gibi yer üzerinde belli bir toprağı tutmayı sever. Rutubetli, bol köklü ve hafifçe gölge olan yerleri seçer. Bu nedenle mantar toplamaya öyle topraklara gidilir, yağmurdan sonra çıkılır. Kimi mantar ormanın kıyısında kimisi de ormanın dibinde çıkar. Bazı otlar güneşli çayırlarda çıkar, yayılır, gelincik gibi mesela, kantaron gibi. Mürver ağacı ormanların kıyılarında, bozulmuş alanlarında yetişir. Orman meyveleri, adı üzerinde ormanın içindedir. Ahududu çalılık şeklinde öbek öbek olur, böğürtlen ormanın kıyısında ve kesilmiş orman alanında, frambuaz ise koca ağaçların altında.
Doğaya gittiğinizde ayrı bir farkındalık ile bakmalısınız. Yaralı alanlarda çıkan dikenli ağaçlar mesela içeri kimseyi almaz ve ormanın kendini onarması için savunmadadır. Güneşli çayırlar, dağın gölge yamaçları, ormanların altları, bozkırlar her biri ayrı ekosistemlerdir. Havanın sıcaklığı, iklimler, ekinokslar ve pek çok şey doğayı değiştirir. Gözlemledikçe farkındalık kazanır, öğreniriz. Doğadaki ilişkileri çözebiliriz. İyi bir doğa bilimci olmadan iyi bir şifacı olmak mümkün olamaz. O nedenle bol bol doğa gözlemi ve bilgeliği diliyorum!
Comments